Her seçim dönemlerinin klasik tartışma konusu, “Bir insan siyaseti neden yapar?” sorusuna verilen cevaplardır. Genel ve yerel seçimlerde sahaya çıkan adayları görüp “püff” çeken bizler, yani seçmenler, kulislerde bu soruya cevap ararız. Kimimiz bol keseden atarız. Tuttur ne tutturursan, ağzı olan konuşur.
Siyasetçiye sorsak “hizmet için” der geçer. Siyaset yapanlar da kimi zaman neden siyasetin içinde olduklarını bilmezler, “toplum beni istiyor” diyerek bir kılıf uydurup bu hastalıklarının tezahürüne boyun eğerler. İstekli ve arzulu olan veya görev verilen şahısların durumu ise farklı.
Siyaset yapanları sınıflandırmak gerekirse;
-Üst makamların talebiyle siyasete girenler
-‘Toplum beni istiyor’ diyerek siyasete girenler
-‘Bir de biz girelim bakalım’ düşüncesiyle şansını deneyenler olmak üzere 3’e ayırabiliriz.
Siyasi parti genel başkanlarından tutun, milletvekili adayları, belediye başkan adayları ve meclis üyesi adaylarını göz önüne getiriniz. Hafızanız iyiyse yüzde 70’i en az 20 yıllık siyasetçidir. İlçe başkanı atanmıştır, il yönetimine girmiştir, milletvekili seçilmiştir, bakan olmuş vs. Siyasette kariyer basamaklarını bir bir aşanları tenzih ediyorum. Başarılı olabilmiş ve belli bir tecrübe edinmiş demektir. Zamanı geldiğinde ise kenara çekilmesini biliyorsa amenna. Adı belli şaibelere karışmadan “yoruldum yeter artık” diyen kaç kişi var şunun şurasında!..
*
Gel gelelim 15-20 yıldır yerinde sayan siyasilere ne demeliyiz? İşte merak edilen kısmı bu. Hep aynı şarkıyı dinlemekten bile bıkıyor insan. Aynı kişileri siyasi arenada görmekten bıkmaz mı? Bıkar.
Yerel seçim atmosferine girdiğimiz şu zamanlarda Beylikdüzü’nden Silivri’ye kadar gözlemleyin, aynı isimlerin siyasette varlığını göreceksiniz. Ve can alıcı soruyla yine karşılaşıyoruz: Bir insan siyaseti neden yapar? Siyaset meslek midir yoksa hastalık mı?
*
Siyaset üzerinden kendine rant sağlayanların oluşturduğu bu ön yargı giderek artıyor. “Dün ne haldeydi şimdi nasıl oldu. Milyonluk paralarla oynuyor” laflarını duymuşsunuzdur. Ticari başarısı olsa bile işin içinde siyasi bir kariyer söz konusuysa bu iftiraya kolaylıkla maruz kalabiliyorlar. Yine kendi içerinde müsaade ettikleri menfaatçi rantçı şebekelerden kaynaklanıyor. Dolayısıyla bir siyasetçinin, siyaseti “hizmet için” yaptığını söylemesine rağmen, toplumda “para ve makam için” yaptığı algısı ağır basıyor. Ne yazık ki böyle. Belli şahıslar için “koltuk sevdası, makam sevdası” yakıştırmalarını halk dilinden düşürmüyorsa bu işte bir terslik var demektir.
*
“ Siyasete girmeden de olmuyor, meydan kötü niyetlilere kalıyor” diyebilirsiniz. Mesele, dürüstlükle çıkılan bu yolda çizgiyi değiştirmemek, yolundan sapmamak. Elbette Türkiye’de siyasetsiz hiçbir iş yürümez. Siyasete girmeden vatandaşın derdini nasıl çözeceksiniz? Hizmet aracı siyasettir. Siyasete girenler, birçok kez seçilme denemeleri yapanlar, başarılı mı değil mi tartıp özeleştiride bulunmalı.
Girmeden de, seçilmeden de siyasete katkı sağlayabilirler…
YORUMLAR